من رباعيات صلاح جاهين

مع ان كل الناس من اصل طين
وكلهم بينزلوا مغمضين
بعد الدقايق والشهور والسنين
تلاقى ناس اشرار وناس طيبين
عجبى عليك عجبى عليك يا زمن
يا ابو البدع يا مبكى عينى دوما
ازاى انا اختار لروحى طريق
وانا اللى داخل فى الحياة مرغما
مرغم عليك يا صبح مغصوب يا ليل
لا دخلتها برجليا ولا كانلى ميل
شايلنى شيل دخلت انا فى الحياة
وبكره هخرج منها شايلنى شيل
سنوات وفايتة عليا فوج بعد فوج
واحدة خدتنى ابن والتانية زوج
والتالتة اب خدتنة والرابعة ايه
ايه يعمل اللى بيحدفه موج لموج
وانا فى الضلام من غير شعاع يهتكه
اقف مكانى بخوف ولا اتركه
ولما ييجى النور واشوف الدروب
احتار زيادة واقول ايهم اسلكه
نظرت فى الملكوت كتير وانشغلت
وبكل كلمة ليه وعشان ايه سألت
اسال سؤال الرد يرجع سؤال
واخرج وحيرتى اشد مما دخلت
خرج ابن ادم من العدم قلت ياه
رجع ابن ادم من العدم قلت ياه
تراب بيحيا وحى بيصير تراب
الاصل هو الموت ولا الحياة؟
ضريح رخام فيه السعد اندفن
وحفرة فيها شريد من غير كفن
مريت عليهم قلت يا للعجب
لاتنين ريحتهم فيها نفس العفن
ياما صادفت صحاب وما صاحبتهمش
وكاسات خمور وشراب مشربتهمش
اندم على الفرص اللى اناسبتهم
ولا على الفرص اللى انا مسبتهمش
والكون ده كيف موجود من غير حدود
وفيه عقارب ليه وتعابين و دود
عالم مجرب فات وقال سلامات
ده ياما فيه سؤالات من غير ردود.
وعجبى!